من سایه ام...
از وقتی یادم میاد اسمم همین بوده!
بعد از یک سال... میدونم خیلی زیاد نیست.... ولی دلتنگی هاش برای دوستام به اندازه ی سالهاست...
برای همین اینجام!
و همینجا اعتراف میکنم که هیچی The silence نمیشه واسه من...
خیلی ها رو میشناختم که دیگه نیستن، نمینویسن و دیگه هیچ جور نمیشه پیداشون کرد! و این خیلی سخته.... یاد سیامک سالکی بخیر، کاش خبری ازش داشتم و خیلیهای دیگه... اما کاش اونایی که هستن بیان دوباره....
فکر نمیکردم اینجا انقدر وابستگی بیاره!!
به یاد روزای سخت و آسون گذشته...
من اهل بیل زدن گذشته نیستم، تو لحظه زندگی میکنم! همیشه همین بوده...
اما این یه طلسمه انگار، لامصّب!
منتظرتونم...